W poniższym przykładzie sprawdzamy wartość ciśnienia wiatru zarówno dla ogólnego projektowania konstrukcyjnego (Cp,10 ), jak i lokalnego projektowania konstrukcyjnego, takiego jak okładziny lub fasady (Cp,1 ) w oparciu o EN 1991-1-4, przykład dachu płaskiego [1] and
Baza danych japońskich tuneli aerodynamicznych
. Zalecane ustawienie dla trójwymiarowego dachu płaskiego z ostrym okapem zostanie opisane w następnej części.
W bieżącym przykładzie walidacji badamy wartość parcia wiatru dla obu ogólnych projektów konstrukcyjnych (Cp,10 ) i okładzin lub elewacji (Cp,1 ) budynków na planie prostokąta zgodnie z EN 1991-1-4 [1]. Istnieją przypadki trójwymiarowe, o których więcej wyjaśnimy w następnej części.
W bieżącym przykładzie walidacyjnym badamy współczynnik siły wiatru (Cf ) dla kształtów sześciennych zgodnie z normą EN 1991-1-4 [1]. Istnieją przypadki trójwymiarowe, o których więcej wyjaśnimy w następnej części.
W dostępnych normach, takich jak EN 1991-1-4 [1], ASCE/SEI 7-16 i NBC 2015, przedstawiono parametry obciążenia wiatrem, takie jak współczynnik parcia wiatru (Cp ) dla podstawowe kształty. Ważne jest, jak szybciej i dokładniej obliczać parametry obciążenia wiatrem, niż pracować na czasochłonnych i czasami skomplikowanych wzorach w normach.
W przykładzie obliczeniowym porównano obliczenia obciążenia wiatrem budynku z dachem dwuspadowym, przeprowadzone zgodnie z normą EN 1991-1-4, z wykorzystaniem symulacji CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch, and the inflow velocity profile is taken according to the standard EN 1991-1-4.
W przykładzie obliczeniowym porównano obliczenia obciążenia wiatrem budynku z płaskim dachem zgodnie z normą EN 1991-1-4 z wykorzystaniem symulacji CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch, and the inflow velocity profile is taken according to the standard EN 1991-1-4.